Zo'n tien jaar geleden hadden herenmodezaken opeens ook een geurtje in het assortiment, voor de totaalbeleving zeg maar. Bij veel van deze zaken is dat een blijvertje gebleven. De zaken in het hogere segment verkopen vaak het luxe Acqua di Parma, in het middensegment is het wat gevarieerder maar in een flink aantal van deze zaken kun je Eight & Bob kopen, zoals bij Reuring, één van mijn favoriete zaken in Amersfoort.
Uiteraard kun je discussiëren over de vraag of kledingzaken parfums moeten verkopen. In Haarlem had je tot een kleine tien jaar geleden de mooiste parfumeriezaak ooit, Le Maquilleur, en ik weet zeker dat de eigenaar, Richard Davidsz., zou vinden dat een schoenmaker bij zijn leest zou moeten blijven, maar wat mij betreft is het prima, zeker als het merken zoals hierboven genoemd betreft. Ik denk dat op deze manier mannen in aanraking komen met geuren en merken die ze anders niet zouden leren kennen en dat het hen kan stimuleren om in het vervolg op zoek te gaan naar dergelijke mooie geuren die afwijkend zijn van het standaard geurenpallet.
Eight & Bob is een geur die in 2012 op de markt is gebracht. Het is een geur met een verhaal, bedoeld om de geur extra cachet te geven. Ik vind dat grappig, want het laat zien hoe het met geuren gaat, het verhaal eromheen is minstens zo belangrijk. Er wordt immers lucht verkocht.
De geur zou zijn ontwikkeld door een Franse aristocraat (eerste mooie detail: het is geen geur van de straat) Albert Fouquet, in de jaren dertig van de vorige eeuw. Hij zou daarbij geholpen zijn door de butler van de familie, Phillippe (tweede mooie detail: hoewel niet van de straat wel oog voor de ondergeschikten, die overigens geen achternaam heeft in het verhaal). Ondanks veler verzoek weigert hij zijn geur op de markt te brengen (mooi detail 3: het is een schaars goed en niet voor iedereen geschikt). Op een avond in 1937 ontmoette deze Fransman op zijn vakantie aan de Franse Rivièra (mooi detail 4: luxe verzekerd) een jonge Amerikaan die in een cabriolet (mooi detail nummer 5 zou ik zo denken) het Franse land doorkruist. Het is niemand minder dan John F. Kennedy. De twee raken 'bevriend' (mooie nummer zes) en Kennedy krijgt hem zover om een monster van zijn eau de cologne aan hem te geven. Fouquet liet een monster bij het hotel van Kennedy bezorgen en schreef: 'In this jar, you will find the das of French glamour that your American personality lacks." (mooi detail nummer 7: Frankrijk schenkt de Verenigde Staten elegantie en glorie, zie ook hieronder).
Een aantal maanden later ontvangt de Fransman een brief van Kennedy waarin hij hem informeert over het instantsucces van zijn geur bij de Amerikaanse happy few (mooi detail nummer 8 en 9: Albert heeft gelijk, want de Franse elegantie overwint ook in de Verenigde Staten, zijn cologne is een succes: Vive la France!). Kennedy vraagt in de brief om hem voor zijn vrienden die zo enthousiast zijn een achttal monsters toe te sturen en als er nog over is één voor Bob. (Detail buitencategorie: Kennedy is de inspirator voor de naam!)
Daarmee is het verhaal echter niet klaar. Albert verongelukt in 1939 (nog een van de buitencategorie) en de ouwe trouwe Phillippe zet zijn werk voort. Slechts voor enkele maanden, want de oorlog maakte een eind aan alles. In die laatste maanden verzond Phillippe de flessen in boeken waarin hij ruimte voor de flessen had uitgesneden (detail superieur, want de geur wordt verkocht in een boek waarin ruimte voor de fles is uitgesneden).
Vele jaren later, wat heet, meer dan zeventig jaar!, is de geur door de familie van Phillippe (detail traditionel: familieproduct) weer geïntroduceerd en ook nu is het een instant succes!
En ook hiermee is het verhaal nog niet af, want het is nog helemaal nog niet over de geur zelf gegaan, behalve dat hij bij Kennedy en zijn Rat Pack in de smaak viel.
De geur is met mysterie omgeven, want de basistoon is afkomstig van een zeldzame, aromatische plant uit Chili, die Albert in 1934 tijdens een reis naar dat land heeft leren kennen en die hij Adrea noemde. De wilde plant is schaars vanwege de hoogte waar hij groeit en vanwege het feit dat hij alleen in december en januari geplukt zou kunnen worden. Daarna worden de bladen geselecteerd en blijkt gemiddeld slechts zeven procent niet te licht te zijn bevonden. Pas in maart/april weet men daarom hoeveel eenheden gemaakt kunnen worden (detail exceptionel: het is een wonder dat er überhaupt nog cologne van Eight en Bob gemaakt wordt en dat het nog betaalbaar is).
Hoe ik dit allemaal weet? Het staat in het boek waarin de fles eau de parfum is verpakt en wordt geleverd. Op het schutblad staat het allermooiste detail: "The story of Eight & Bob is based on a family story transmitter verbally over time. For its final narration fictionalized facts and characters were introduced."
Nu is natuurlijk de hamvraag of de geur al deze marketing waard is alsook de prijs van € 150,00 voor 100 ml, wat dan weer geen middensegment is. Wat mij betreft zeker. Het is een heerlijke geur, althans als het gaat om de 'originele' geur (er zijn in ieder geval ook nog vijf andere geuren). De basistonen zijn onder meer 'donkere' geuren als patchouli en sandelhout, terwijl de toptonen veel frisser zijn: citroen, bergamot, gember. Daartussen bevinden zich houtgeuren zoals ceder, guaiac hout en hazelnoten als harttonen. De geur laat zich moeilijk vergelijken met 'bekende' geuren. Het is een stevige en tegelijkertijd zachte geur. Bijzonder, origineel en heel eigen, zoals het verhaal. De geur heeft bij mij een vaste plaats verworven in mijn collectie. Die collectie is best groot, maar de vaste geuren zijn beperkt, dus ook dat is best bijzonder.
Of er ook maar iets klopt van het verhaal, ook al is het maar een flintertje? Waarschijnlijk niet. Er is over Albert Fouquet flink veel te vinden op internet, maar of er iets van waar is, valt niet te achterhalen. Het doet er ook niet toe. Een goed verhaal moet je niet kapot checken zegt men. En zo is het.
Reactie schrijven